Heel voetbalminnend Nederland heeft de afgelopen weken de geweldige soap rondom de Haagse FC gevolgd. Zou de Chinees betalen? Een moderne vorm van het aloude tv-spelletje “Doet-ie-het-of-doet-het-niet”. Je zou er bijna een hele serie van Bassie en Adriaan aan kunnen wijden. “He Adriaantje, ik zal eens even in de binnenkant van mijn oogjes kijken of de centjes er aan komen”.

Maar, alle gekheid op een stokje (overigens een leuke woordspeling als je het hebt over een ‘Chinees avontuur’), maar het zal je club maar overkomen. De drang naar succes is zo groot. De druk van de achterban wordt almaar heviger. De roep om versterking is niet meer te negeren. Je wilt als club structureel tot de (sub)top gaan behoren. En het liefst binnen zeer korte tijd. Tja, als dan de man met geld komt, dan gaat het vaak snel.

En toch begrijp ik persoonlijk iets niet. Er zijn al behoorlijk wat voorbeelden geweest waar duidelijk is geworden dat één man met geld geen zomer maakt. In de jaren ’90 hadden we Vitesse. Oke, die hebben het uiteindelijk dankzij een Rus vrij goed gedaan, maar de verwachte bekers en trofeeën blijven uit. Kijk naar AZ. De grote man met geld viel van zijn sokkel en de club werd meegetrokken. Of FC Twente, misschien wel de grootste luchtbel van Nederland.

Het grote geld lonkt. Dollars maken de man gek. Maar, naast het gevaar dat de club een luchtkasteel wordt, is er voor ons als supporter natuurlijk een nog groter gevaar. Het verliezen van de eigen identiteit. Daar wil je niet aan denken. Misschien wel het beste voorbeeld is de Engelse club Cardiff City. Ook daar komt een man met geld en macht aan het roer en die heeft zelfs de clubkleuren gewijzigd. Of kijk naar de perikelen rondom Hull City. Daar was sprake van een complete naamswijziging. Een ware nachtmerrie. Stel je voor dat er aan de Aalsterweg een miljardair komt en die neemt de club over. De vlag uit denken er nu velen van ons. Ga je vervolgens je seizoenkaart kopen, staat er als clubnaam: FCE Dragons. En de clubkleuren zijn Rood en Zwart. Want dat is commercieel gezien veel aantrekkelijker. Ik krijg terwijl ik dit type spontaan braakneigingen.

Wat mogen wij dan – tot nu toe – blij zijn met de weg die onze eigen trots indertijd is ingeslagen. En die door de huidige beleidsmakers wordt voortgezet. Of mogen we blij zijn dat er een aantal jaren geleden geen Chinees of Rus toevallig in Eindhoven was?
Op basis van gezond verstand, met een enorme hoeveelheid wilskracht én het absolute geloof dat het zou lukken, is de club uit het slob gehaald en zie nu het resultaat. Dat we dit seizoen minder presteren, dat is een feit, maar we draaien wel gewoon mee in de (sub)top van de Jupiler League. Financieel zijn we gezond. Dat is al iets dat een prestatie op zich mag worden genoemd. De toekomst ziet er goed uit voor FC Eindhoven.

Misschien zijn we wel een voorbeeld voor veel andere clubs in het betaald voetbal. Niks geen Chinees met geld, niks geen rijke Rus. Nee, wij hadden gewoon een man met een hoed, een man met een visie en een man met geloof. Vaak worden clubiconen geëerd met een standbeeld. Dat zijn vaak spelers. Wellicht dat wij ook maar eens een standbeeld moeten plaatsen. Niet van een speler, maar van de “Grote meneer met de hoed”.

En hopelijk is de enige Chinees die langskomt bij FC Eindhoven de Chinees van de andere kant van de Aalsterweg.