Met die woorden werd een artikel in de regionale media afgesloten. Het zijn de woorden van Branco van den Boomen. Onze sterkhouder, de leider van het team en topscorer in wording.

Het was begin deze week nogal schrikken toen bekend werd dat er een impasse was ontstaan in de onderhandelingen tussen FC Eindhoven en de ‘Super Boeren’ uit Doetinchem. De ene partij hield de kaken op elkaar, terwijl de ander breeduit haar verhaal deed. En Branco, Branco hield zijn voeten stil. Was het echt zo hoog opgelopen, of was het een tactische zet van de kopende partij? Wij als supporters zullen nooit echt het naadje van de kous weten, en maar goed ook.

Ik begrijp dat onze club het hoogst haalbare uit de transfer wilde halen. Zo is immers het hedendaagse voetbal. Een wereldje waar enkel de knikkers tellen. De kans is nu aanwezig om een keer goed te cashen voor een goede speler. Iets wat voor onze FC niet jaarlijks aan de orde is. En, kennelijk is het goed gelukt.

Anderzijds begrijp ik – als de verhalen waar zijn die zijn verteld in de media – dat Branco de voetbalschoenen in de tas hield en even niet op de club wilde komen. Het is de uitgelezen kans voor hem om hogerop te geraken. En dan ook nog bij een club met een mooie achterban, mooi stadion en een club die verzorgd voetbal speelt. Als er dan een kink in de kabel komt, dan is dat een bittere pil.

Hinkend op twee gedachten, de liefde voor de club en de waardering en sympathie voor een geweldige speler, hoopte ik dat er snel een doorbraak zou komen. En die kwam uiteindelijk.

Van den Boomen verkast naar De Graafschap. Heel even hadden we hoop dat hij dit seizoen nog zou blijven aan de Aalsterweg. Heel even konden we nog genieten van zijn spel. Het plaatje van de FC was compleet. De ploeg is nog ongeslagen en beleeft een mooie start van het seizoen. De teleurstelling overheerste dan ook een paar tellen. Slechts een paar tellen.

De sympathie en de waardering voor de speler van den Boomen, maar zeker de sympathie voor de mens Branco dreven mijn teleurstelling al snel naar de achtergrond. Als supporter van de FC moeten we trots zijn op deze speler. Een speler met een enorme drive. Een speler met kwaliteit. Een speler die FC Eindhoven weer op de kaart heeft gezet. Een mens die altijd tijd had voor een praatje. Een mens dat geen enkele arrogantie kent. Die na een wedstrijd altijd de supporters bedankte en die ook zijn waardering uitsprak over het legioen. Iemand die na een wedstrijd doodleuk een klein mannetje op de arm neemt voor een foto. Een speler die FC Eindhoven dankt voor de kansen, die openlijk uitspreekt dat dit zijn cluppie is.

Een hoop superlatieven voor deze man. Maar, in alle jaren dat ik kom kijken aan de Aalsterweg, is er geen speler geweest die zulke kwaliteiten had en zo verbonden was met onze club. Oké, ik kan niet meepraten over de succesjaren in de jaren 70. Dus sorry als ik spelers nu niet noem die wel in het illustere rijtje zouden moeten staan.

Binnenkort spelen we uit tegen De Graafschap. Laten we deze wedstrijd omdopen tot ‘Uitzwaaiwedstrijd van Branco’. Hij verdient een meer dan waardig afscheid.

Branco, bedankt voor de mooie voetbalmomenten aan de Aalsterweg. Bedankt voor je oprechte steun aan het legioen en je trots om ons logo op je borst te mogen dragen.

Tonnus namens Eindhoven1909