De eerste seizoenshelft nadert zijn einde. Nog een dikke maand voetballen en dan is het seizoen over de helft. Zo langzaamaan kunnen we voorzichtig een conclusie gaan trekken. Menig supporter aan de Aalsterweg kan dit al na drie wedstrijden. Ons legioen zit boordevol bondscoaches, voetbalkenners en voetbalgoden.

Dat het seizoen niet gaat eindigen als de voorgaande editie is denk ik wel op te maken zo in november. We zullen dit seizoen waarschijnlijk moeten knokken voor een plek in de playoffs. De machine loopt niet gesmeerd. Het is meer een zware stoomlocomotief die langzaamaan op gang komt.

De Hamvraag is dan ook: “Waar ligt het aan?” Zijn het de spelers? Is het de trainer? Ligt het aan de wissels op organisatorisch vlak? Zeg het maar.

Nou heb ik de afgelopen weken mijn oortjes eens goed te luister gelegd. Overigens heel toepasselijk in deze tijd van het jaar. Heel vaak wordt de snelle conclusie getrokken dat het ligt aan onze trainer. In mijn ogen geheel onterecht.

Moniz is een man van de club. Hij draagt ons logo vol trots. Hij is fanatiek, bevlogen en werkt met passie. Deze man verdient in mijn ogen meer krediet dan dat hij nu krijgt van menigeen.
Nu weet ik ook wel dat een trainer niet moet worden afgerekend op het feit dat hij de supporters bedankt met de hand op het hart. Een trainer wordt geen toptrainer omdat hij zijn liefde voor de club niet onder stoelen of banken schuift.

Is Moniz een goede trainer? Is het de trainer voor onze FC op dit moment? Ik durf te zeggen dat hij dat is. Eindelijk hebben we een man aan het roer staan die met lef durft te voetballen. Een trainer die niet 90 minuten lang stil op zijn stoeltje gaat zitten. Nu hebben we een trainer die past bij onze club. Een man van het volk. Een jongen van de straat. Die mentaliteit is in mijn ogen al een pluspunt.

Naast zijn karakter, zijn fanatisme en zijn liefde voor het blauw en wit laat hij ook leuk voetbal zien. Hoppa, nu gaan er bij sommigen al nekharen overeind staan. Ik zie liever de speelwijze van dit seizoen in plaats van de behoudende speelwijze die we ook jaren hebben gezien. Het balletje breed, het tikkie terug. Nee, gewoon lekker op zijn Moniziaans vol erop. De aanval opzoeken. En ja, dan loop je vaker tegen een tegendoelpunt aan. Maar, het is toch genieten als je strijd ziet.

De trainer is vaak direct de zondebok. Zo gaat dat in de voetbalwereld. Maar ik hoop dat Ricardo Moniz meer tijd krijgt bij de critici op de tribune. Dit seizoen is een tussenjaar. Een opstap naar iets moois. Geduld is dan het juiste medicijn.

De fundering wordt momenteel gebouwd. De ondergrond is ietwat instabiel, maar door her en der aanpassingen te doen zal het uiteindelijk een solide basis vormen.

Ben ik gek? Ben ik niet goed wijs? Ik hoor menigeen al reageren achter zijn of haar computerscherm. Ik zie de verontwaardigde gezichten al van de criticasters. Laat mij dan maar gek zijn. Maar wel gek van onze club. Net als Ricardo Moniz!

Tonnus