Het nieuwe seizoen gaat beginnen en ook onze eigen columnist lijkt er klaar voor. Ditmaal oa. over de coronacrisis, het stadionbezoek, Justin Goetzee, Michiel Pieters en Valentino Vermeulen. Geniet van weer een nieuwe column van onze eigen Tonnus. (foto met dank aan www.fc-eindhoven.nl)

“We gaan het meemaken”

De kop is eraf. We zijn los. Seizoen 2020-2021 is ook voor onze club van start gegaan. Dit jaar noemt men het de Comeback. Na de verplichte, lange vakantie, gaat voetballend Nederland weer vol enthousiasme aan de slag. Iets wat ook wel nodig is om het seizoen te kunnen beginnen. Niet alleen op het veld, maar zeker in de kantoortuinen van de BVO’s zal er met een optimistische drive moeten worden geacteerd. Niet terugkijken, maar vooruitkijken. Nieuwe wegen bewandelen. Andere inzichten en creatieve manieren verzinnen om de club gezond te houden. Het ‘oude vertrouwde’ is vandaag de dag, hopelijk voor even,  op een zijspoor gezet.

Het monster genaamd COVID19 heeft de wereld in zijn greep. We voelen het overal. De onzichtbare vijand ligt ieder minuut van de dag op de loer. Zonder dat we er weet van hebben, slaat het toe. De samenleving is inmiddels danig veranderd met alle maatregelen. Maar het moet.

Ongetwijfeld hebben we allemaal nagedacht of een bezoek aan het stadion nog wel zin heeft. Of het leuk is? Hoe zal de beleving zijn? Eerst maar eens afwachten of we naar het stadion mogen. En dan pas kijken hoe. De geluiden op dit moment zijn positief. Er mogen bezoekers worden toegelaten in het stadion. Ook in ons eigen heiligdom. Afgaande op het interview met Justin Goetzee, onze interim algemeen directeur, is FC Eindhoven druk doende om de mogelijkheden te bekijken om zo veel mogelijk seizoenkaarthouders binnen te laten. Dus hebben we allemaal een seizoenkaart besteld, toch? Degene die nu met schaamrood op de kaken verder leest, heeft nog de kans zijn of haar blunder te corrigeren. Gewoon even naar de clubpagina gaan op het wereldwijde web en bestellen. Je gaat spijt krijgen als je geen seizoenkaart besteld. Het wordt een memorabel seizoen.

De naam is al gevallen, Justin Goetzee. Wat een klasbak is dat. Vol fanatisme leidt hij momenteel de club door één van de moeilijkste periodes. Het predicaat held hang ik nog niet aan zijn jasje. Die titel is enkel bestemd voor de heren Creemers en Donders. Maar, in de korte periode dat hij de scepter zwaait, straalt de club naar buiten toe wel vertrouwen uit. Is het rustig, althans voor de buitenwereld. Persoonlijk vind ik het de juiste man op het juiste moment.

Een ander zeer positief geluid binnen de gelederen van de FC, is de terugkeer van ONZE Michiel Pieters. Ooit fel bekritiseert, de dialoog aangegaan en als ware leider verder gegaan. Hij is misschien wel de verpersoonlijking van het moderne FC Eindhoven. Excuses aan allen die ik mogelijk nu tekort doe.

Genoeg pluimen de wereld in geworpen. Terug naar het stadionbezoek. Of het nu met mondkapje of zonder kan, je eigen club live kijken is altijd beter dan thuis op de bank. Of we nu wel of geen geluid mogen maken, het zij zo. Ik verbeeld me al typend die situatie in en kom met rasse schrede terug op hetgeen ik zojuist getypt heb. Geen geluid maken, niet uitbundig juichen…het zal voor menig fanatieke supporter een hele opgave worden. Die anderhalve meter die kunnen we nog wel hebben, maar stel nou dat onze nu al Cultheld van het seizoen, Valentino Vermeulen, de winnende maakt tegen het clubje van rood en zwart, dan wil je toch uitbundig te keer gaan? Dan ga je toch niet enkel gaan staan en klappen? Toch is dat nog altijd nog beter dan bij moeders de vrouw op de bank en dan juichen. Dan krijg je ook commentaar: “Denk aan de buren”, of “Pas op, je bier gaat over de bank”. Laat staan die haffel borrelnootjes die je net in je mond hebt gestopt en die ineens de kamer invliegen. Nee, dan maar omhoog springen, met mondkapje op en klappen. En dan je kameraden aankijken en samen genieten. Niks mooiers dan dat.

Wat een baas hé, wat een persoonlijkheid, Valentino Vermeulen. Wat een knoest, wat een inspirerende voetballer. Mijn maat verwoorde het onlangs heel mooi: “Ik hou er van”. Inzet, mentaliteit, kracht en ook nog kunnen voetballen.

Op zaterdag 5 september aanstaande zitten we dus vol goede moed, met kap of zonder kap, op anderhalve meter, fluisterend, met een glaasje bier (zonder is geen optie) in het stadion. Hoe we de ploeg coronaproof gaan aanmoedigen, dat gaan we nog bekijken en suggesties zijn welkom, maar we zijn er wel. Ook deze periode komen we als legioen te boven. Over een klein jaar kijken we al proostend en lachend terug op de periode die nu aanstaande is. We gaan gewoon lekker met het vaste legioen de komende wedstrijden bezoeken en maken er zoals vanouds een mooie avond (of middag) van, maar wel passend binnen de regels.

Nu al zin in, 11 september, 89^ste minuut. Stand 1-1, sprintje van Vermeulen en boem!! 2-1! Toch maar even dat juichen anno 1930 gaan oefenen. Opstaan, klappen, één arm in de lucht en ‘Joepie’ roepen. Of ‘Jeuhhh’ of ‘Hatseflats’…. Misschien wel zo’n hoge hoed opzetten?